(12 września) Starosta włodawski i dowódca 2. Mazowieckiego Pułku Saperów byli organizatorami obchodach 75. rocznicy powstania we Włodawie 2. Warszawskiej Brygady Saperów. W słońcu uroczyście oddano hołd saperom, którzy formowali się jesienią 1944 r. właśnie we Włodawie.
Uroczystości rozpoczęły się mszą św. w kościele pw. św. Ludwika. Z kolei główne uroczystości miały miejsce pod pomnikiem saperów przy al. Jana Pawła II. Głos zabrali – Andrzej Romańczuk, starosta, ppłk Artur Gruszczyk, zca dowódcy pułku i Wiesław Muszyński, burmistrz. - Jesteśmy dumni, i słusznie, z własnej historii; jesteśmy dumni też z historii, która połączyła Włodawę i ziemię włodawską z żołnierzami, którzy formowali się tutaj jesienią 1944 roku. Wówczas służyło w brygadzie ok. 1500 żołnierzy, z czego zdecydowana większość pochodziła z powiatu włodawskiego. To m.in. ci żołnierze brali udział w wyzwoleniu Warszawy i jej rozbrajaniu z min i niewybuchów. Nieśli ze sobą nadzieję na wolną Polskę, która oznaczała koniec okrutnej wojny. Z II Warszawską Brygadą Saperów jestem związany od dziecka, a to za przyczyną mojego świętej pamięci dziadka, który mi jako dziecku opowiadał codziennie dzień po dniu o jego służbie w tej brygadzie. Zawsze z nostalgią i zadumą wspominał tamten czas. Dla niego to byli zawsze „jego”, włodawscy saperzy, którzy urodzili się na tej pięknej nadbużańskiej ziemi – mówił starosta A. Romańczuk.
Zobacz również:.
Włodawa: 79 rocznicy agresji niemieckiej i sowieckiej na Polskę
Włodawa: Upamiętnili Ofiary Zbrodni Katyńskiej /wideo/
Wytyczno: 78 rocznica bitwy KOP
[wp_ad_camp_4]
/ź/ powiatwlodawski.pl
Tradycje 2. Mazowieckiego Pułku Saperów
2 Warszawska Brygada Saperów im. gen. Jerzego Bordziłowskiego (2 BSap)* została powołana rozkazem Naczelnego Dowódcy Ludowego Wojska Polskiego 20 sierpnia 1944 roku. Formowanie rozpoczęło się praktycznie 6 września 1944 roku we Włodawie nad Bugiem. Okres organizacyjny trwał do 17 września, po czym rozpoczęło się szkolenie. Trzon Brygady stanowiły cztery bataliony saperów – 24, 26. 27 i 29. Po dwumiesięcznym przeszkoleniu nastąpił wymarsz całego stanu osobowego w kierunku frontu. Brygada rozpoczęła swój szlak bojowy od udziału w wyzwalaniu Warszawy. W przededniu ofensywy styczniowej rozkazem Dowódcy Wojsk Inżynieryjno-Saperskich 1 Armii Ludowego Wojska Polskiego jednostka otrzymała zadanie przygotowania przepraw i dróg dojazdowych dla walczących związków taktycznych. W czasie natarcia 17 stycznia 1945 roku saperzy, walcząc z dużym poświęceniem, dotarli do stolicy, po czym wzięli udział w historycznej defiladzie zwycięstwa.
Rozpoczęte w czasie walk prace związane z rozminowaniem Warszawy Brygada prowadziła do 13 marca. Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 32 z 28 lutego 1945 roku o przystąpieniu do całkowitego rozminowania kraju, 2 Brygada Saperów rozpoczęła oczyszczanie centralnych i południowych rejonów Polski. Przed saperami stanęło zadanie rozminowania m.in. powiatów: kozienickiego, opatowskiego, sandomierskiego oraz przyczółków: wareckiego, puławskiego i sandomierskiego. W późniejszym okresie saperzy oczyszczali także ziemie zachodnie, aż do Odry z Wrocławiem włącznie oraz kwaterę Hitlera w Gierłoży. Ogółem w czasie rozminowania kraju straciło życie 117 żołnierzy Brygady, a blisko 500 zostało rannych.
Po zakończeniu działań wojennych saperzy przystąpili do wykonywania zadań przy odbudowie kraju ze zniszczeń. Brali udział w odbudowie obiektów przemysłowych, mostów i dróg. Uczestniczyli w budowie falochronów w Gdańsku, Gdyni, elektrowni w Dąbiu, Mazowieckich Zakładów Petrochemicznych w Płocku, Ośrodka Badań Jądrowych w Świerku oraz wielu obiektów w Warszawie, np. Huty Warszawa, Domu Słowa Polskiego czy też większych arterii komunikacyjnych stolicy. Za zasługi dla Warszawy i udział w walkach Brygada odznaczona została Krzyżem Grunwaldu III klasy. Wielokrotnie była wyróżniana przez Ministra Obrony Narodowej jako przodująca w Wojsku Polskim.
Od 1973 roku kazuńscy saperzy biorą udział w misjach pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jednostka kontynuuje tradycje bojowe poprzedników, kultywując pamięć o żołnierzach jednostki poległych w czasie II wojny światowej w walkach o wyzwolenie kraju i poległych w czasie rozminowania.
Brygada kontynuuje tradycje 2 Warszawskiej Brygady Saperów. W 1992 r. brygadę tą pozbawiono nazwy wyróżniającej „warszawska” oraz patrona gen. Jerzego Bordziłowskiego.
W dowód uznania waleczności żołnierzy w walkach o wyzwolenie kraju oraz w dowód więzi żołnierzy jednostki ze społeczeństwem Mazowsza nadano w 1994 roku wyróżniającą nową nazwę 2 Mazowiecka Brygada Saperów, a Wojewoda Warszawski oraz społeczeństwo gminy Czosnów ufundowało sztandar.
1 lipca 2011 roku Rozkazem Dowódcy Wojsk Lądowych na bazie 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu Nowym został sformowany 2 Pułk Saperów. W dniu 2 września 2011 r. Decyzją nr 312/MON z 2 września 2011r 2 Pułk Saperów przejął tradycje 2 Mazowieckiej Brygady Saperów.
*-Jerzy Bordziłowski, ros. Юрий Вячеславович Бордзиловский – Jurij Wiaczesławowicz Bordziłowski (ur. 16 listopada 1900w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 5 kwietnia 1983 w Moskwie) – generał pułkownik wojsk inżynieryjnych Armii Radzieckiej i generał broni Wojska Polskiego.
1 września 1919 wstąpił do Armii Czerwonej i został wcielony do 422 Pułku Piechoty. W składzie tego pułku walczył po stronie radzieckiej w wojnie polsko-bolszewickiej, został wzięty pod Kijowem do niewoli polskiej, z której zbiegł po dwóch miesiącach i ponownie wrócił na front. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji.
Wydał rozkaz krwawego stłumienia protestów ludności w czasie wydarzeń Poznańskiego Czerwca 56.
Święto Patrona
12 września świętowaliśmy czterdziestą rocznicę nadania imienia naszej szkole i 75 rocznicę sformowania 2. Warszawskiej Brygady Saperów. Organizatorem jubileuszowych uroczystości był Starosta Włodawski i Dowódca 2. Mazowieckiego Pułku Saperów.
Swoją obecnością zaszczycili: zastępca dowódcy 2. Mazowieckiego Pułku Saperów pan pułkownik Adam Gruszczyk, szef wydziału profilaktyki i dyscypliny wojskowej Dowództwa Generalnego Rodzaju Sił Zbrojnych pan pułkownik Dariusz Urban, były szef Inżynierii Wojskowej, były dowódca 2. Mazowieckiej Brygady Saperów pan generał dywizji doktor Janusz Lalka z małżonką. Uroczystości rozpoczęła msza święta w kościele pod wezwaniem św. Ludwika z udziałem Kompanii Honorowej 2. Mazowieckiego Pułku Saperów, następnie pod pomnikiem saperów były okolicznościowe przemówienia, Apel Pamięci i salwa honorowa oraz uroczyste złożenie wieńców.
Dalsza część uroczystości odbyła się w Zespole Szkół Zawodowych Nr 1 i II Liceum Ogólnokształcącym, gdzie nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej. Swoje przemówienie wygłosił również dyrektor szkoły pan Eugeniusz Omelczuk. Po części oficjalnej wszyscy spotkali się na słodkim poczęstunku.
/ź/ http://2mpsap.wp.mil.pl, wikipedia.pl, 2lo.wlodawa.pl
loading...
Więcej...
Podaj dalej, powiadom znajomych....
Celem wizyty było odwiedzenie miejsc upamiętniających wydarzenia historyczne m.in. Zakład Karny we Włodawie. W trakcie wizyty goście wspominali i opowiadali wydarzenia z okresu stanu wojennego oraz porównywali tamte warunki odbywania kary do obecnych.
Weteranom podczas wizyty w jednostce towarzyszył ppłk Jacek Sankowski, dyrektor Zakładu Karnego we Włodawie. Dzięki posiadanej dużej wiedzy historycznej na temat naszej jednostki, ppłk Jacek Sankowski opowiedział gościom jej historię z uwzględnieniem okresu stanu wojennego.
Lata 50-te charakteryzuje ożywiona działalność społeczna związana z budową pomników pamięci. We Włodawie w 1957 roku powstał Powiatowy Komitet Obywatelski Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa. W skład tego Komitetu weszli przewodniczący:
Z inicjatywy tego Komitetu na terenie dawnego powiatu Włodawskiego powstało wiele pomników w miejscach szczególnie znanych z walki oraz męczeństwa ostatniej wojny światowej. I tak powstały pomniki w Holeszewie, Wiązowcu, Wisznicach, Dominiczynie, Sobiborze oraz 
Projekt ten został wykonany i przesłany do zatwierdzenia. Komitet nie zaakceptował wyżej przedstawionego projektu, ponieważ "co to jest za pomnik z żołnierzem bez karabinu. Karabin musi być symbolem walki i nienaruszalności granicy wschodniej". Na wniosek Komitetu projekt pomnika został zmieniony.
Model do wykonanie formy ukończono późną jesienią 1964 roku. I jak wynika z relacji Antoniego Kuczewskiego, p. Zofia Konpuciłowska postanowiła przerwać pracę, a formy odlać dopiero wiosną 1965 roku.
Zrezygnowano wówczas ze współpracy z Zofią Konpuciłowską, a wykonaniem formy zajął się Edmund Matuszek. Na wiosnę, gdy formy były już gotowe ustawiono zbrojenie wzmacniające oraz wylano fundamenty. Fundamenty oraz zbrojenie wykonano w czynie społecznym. Koszt tego wyniósł 37 tys. zł.
Sprowadzono ze Świdnika piaskarkę i sztampowaniem pomnika zajął się Franciszek Drozdowski. Na placu, gdzie obecnie stoi pomnik 
Teren ten obecnie wyłożony jest tłuczką kamienną oraz rozbitymi płytami chodnikowymi, które symbolizują trudną drogę żołnierzy do zwycięstwa. Uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło dnia 22 lipca 1968 roku w obecności rodzin poległych, mieszkańców Włodawy oraz władz wojewódzkich wojskowych i cywilnych.
